DARK POP… /

Portret, czyli spalona twarz /

Seria medialnych postaci Angelina Joli(Angelika), Batman(Czarnuch), Jenifer Lopez(Lodówka), Megan Fox (Lis), Hitler (Koparka), Paris Hilton(One Night In Paris), Ballada o mięsie (Mc Donalnd), Mała syrenka (Putin). Wszyscy są niby jednacy, bliscy śmierci, pełni zła, ale w stanie zawieszenia, hipnozy, vanitas now, możemy, więc dostrzec w nich uśpiony symptom dobra…

Wizja portretu jest dokumentacją postaci transformowanej przez media, fałszywego ideału, technicznego społeczeństwa, klanu bohaterów. Włączenie medialnych postaci w tradycyjnej technice przedstawiania,(… )stało się nowym postrzeganiem malarskiego stylu jako “dark pop“.

 To patrzący jakby do lustra własnego wzorku, niewidomi, kalecy, uwięzieni w swoich własnych skorupach. Obrazowanie takie wyraża myśl amerykańskiego współczesnego socjobiologa Edwarda Osborne'a Wilsona doszukującego się dziś odrodzenia tzw. “estetyki z ludzką twarzą”. Taką twarz odsłania właśnie nowatorski cykl bohaterów Swachy.

Przesłanie malowideł odpowiada nietypowej relacji dzieła, jako formy zapożyczonej ze świata mediów. Obraz jest tu powieleniem, pastiszem massmediów jak i sztuki dawnych mistrzów. Cudowni bohaterzy są ukryci pod malarską warstwą tradycji i techniki.

Malarz wprowadza swoisty kult człowieka, sam bohater jest delikatną sugestią do nie tyle czci dawnych mistrzów, co raczej uniwersalnych form i treści.

Jest to też pewnego rodzaju smutna „karykatura”, wysmakowana seria dawnego malarskiego stylu( oraz archiwizacja parasomni^[1]), jako kolekcja uśpionych w czasie ludzkich emocji, uwięzionych w czarnym, ale zarazem pełnym harmonii i spokoju tle.