tekstMimo swej różnorodności, twórczość Bosackiego pozostaje niezwykle charakterystyczna, najpewniej z powodu poczucia humoru oraz filozoficznej pasji, przejawiających się w każdej jego realizacji. Podstawowym pytaniem nurtującym Bosackiego jest rozbrajające: „Jak to działa?”. To z niego wywodzi dalsze bardziej skomplikowane kwestie. W zasadzie niezależnie od medium, Bosacki powołuje do życia system, pomyślany przezeń od początku do końca, po czym wprawia go w ruch i przedstawia publiczności jego nie zawsze doskonałe działanie. W pracy nad animowanymi filmami abstrakcyjnymi Bosacki maskuje ów system, i chociaż chętnie zdradza jego zasady, ukrywa go w tle doskonale zorganizowanej kompozycji. W przypadku pracy z obiektem postępuje odwrotnie – jawny jest tu mechanizm działania, najczęściej zbudowany tak, aby rozbudowana struktura skutkowała skromnym by nie rzec ulotnym efektem. Filmy literackie, wynikające w pewnym stopniu z doświadczeń przy prowadzeniu filozoficznego dziennika snów, ujawniają narracyjny temperament artysty. Doskonałe opowiadania ubrane w animowane ilustracje przywodzą na myśl zarówno akademicki wykład lub kazanie, jak dziecięcą dobranockę. Jednoczesne zainteresowanie artysty problemami abstrakcyjnymi oraz życiowym konkretem, daje pasjonujące efekty artystyczne – dzieła, w których to, co niskie i to, co wysokie, pytania i odpowiedzi, przenikliwa mądrość i czarny humor splatają się w jedno.
Michał Lasota (ze strony galerii Arsenał)
|